A cikin Latin Amurka na zaune wani gizo-gizo na musamman Bagheera Kipling. Wannan gizo-gizo mai tsalle ne, shi, kamar dukan ƙungiyar, yana da manyan idanu masu kyau da kuma iyawar ban mamaki na tsalle. Amma kuma yana da wata dabi'a da ta sa ya fice daga nau'in gizo-gizo 40000 - kusan shi ne mai cin ganyayyaki.
Kusan duk gizo-gizo ne mafarauta. Suna iya farauta ta hanyoyi daban-daban, amma a ƙarshe duk suna tsotse gabobin ciki na cikin wanda abin ya shafa. Idan sun cinye tsire-tsire, yana da wuya, kusan bazata. Wasu na iya shayar da zuma daga lokaci zuwa lokaci don ƙara abincin naman su. Wasu kuma suna shanye pollen bisa kuskure yayin da suke sake yin amfani da yanar gizo.
Amma Kipling's Bagheera ya banbanta. Christopher Meehan na Jami'ar Villanova ya gano cewa gizo-gizo na amfani da haɗin gwiwar tururuwa da acacia. Bishiyoyin Acacia suna amfani da tururuwa a matsayin masu karewa kuma suna ba su mafaka a cikin ƙaya mara kyau da tsiro masu daɗi a ganyen su da ake kira Belt corpuscles. Kipling's baghears sun koyi satar waɗannan kayan abinci daga tururuwa, kuma sakamakon haka, ya zama kawai (kusan) gizo-gizo masu cin ganyayyaki.
Mian ya shafe shekaru bakwai yana lura da gizo-gizo da yadda suke samun abinci. Ya nuna cewa kusan ko da yaushe ana iya samun gizo-gizo a kan acacias inda tururuwa ke rayuwa, saboda ƙwanƙolin belt suna girma a kan kura kawai a gaban tururuwa.
A Mexico, jikin Belt yana da kashi 91% na abincin gizo-gizo, kuma a Costa Rica, kashi 60%. Ba kasafai suke sha ba, har ma da wuya su ci nama, suna cin tsutsar tururuwa, kwari, har ma da wasu nau'in nasu.
Meehan ya tabbatar da sakamakonsa ta hanyar nazarin sinadarai na jikin gizo-gizo. Ya kalli rabon isotopes biyu na nitrogen: N-15 da N-14. Wadanda ke cin abincin shuka suna da ƙananan matakan N-15 fiye da masu cin nama, kuma jikin Bagheera Kipling yana da ƙasa da 5% na wannan isotope fiye da sauran gizo-gizo masu tsalle. Meehan kuma ya kwatanta matakan isotope na carbon guda biyu, C-13 da C-12. Ya gano cewa a cikin jikin gizo-gizo mai cin ganyayyaki da kuma a jikin Belt, akwai kusan rabo iri ɗaya, wanda ya saba wa dabbobi da abincinsu.
Cin 'yan maruƙan bel yana da amfani, amma ba haka ba ne mai sauƙi. Na farko, akwai matsalar tururuwa masu gadi. Dabarar Bagheera Kipling ita ce sata da motsi. Yana gina gida a kan tudu na tsoffin ganye, inda tururuwa ba sa zuwa. Spiders suna fakewa sosai daga masu sintiri da ke gabatowa. Idan an yi kusurwa, suna amfani da tafukan su masu ƙarfi don yin tsalle mai tsayi. Wani lokaci suna amfani da yanar gizo, suna rataye a cikin iska har sai hatsarin ya wuce. Meehan ya rubuta dabaru da yawa, waɗanda dukkansu tabbaci ne na hazaka mai ban sha'awa wanda gizo-gizo tsalle suka shahara.
Ko da Kipling's Bagheera ya sami nasarar tserewa daga sintiri, har yanzu akwai matsala. Jikunan bel suna da wadatar fiber sosai, kuma gizo-gizo, a ka'idar, bai kamata su iya jurewa da shi ba. Spiders ba za su iya cin abinci ba, suna narkar da wadanda ke fama da su a waje ta hanyar amfani da guba da ruwan ciki, sa'an nan kuma "sha" ragowar ruwa. Fiber shuka ya fi tauri, kuma har yanzu ba mu san yadda Kipling's Bagheera ke sarrafa shi ba.
Gabaɗaya, yana da daraja. Belt corpuscles shine tushen tushen abinci da ake samu duk shekara. Yin amfani da abincin sauran mutane, Kipling's Bagheeras sun sami wadata. A yau ana iya samun su a ko'ina cikin Latin Amurka, inda tururuwa suke "haɗin kai" tare da acacias.